Zin in een herfstwandeling met je hond? Pas dan op!

/0 Reacties/in , , /door

De herfst is weer begonnen. Wat is er lekkerder dan een frisse neus halen combineren met een herfstwandeling? Als je een herfstwandeling maakt met je hond, komt hij heel wat interessante hapjes en ‘speeltjes’ tegen. Maar pas op: er zitten vaak giftige en gevaarlijke zaken tussen die je hond erg slecht bevallen. Een punt van aandacht voor alle hondeneigenaren!

Gevaarlijke hapjes voor je hond
Wat kom je tijdens een herfstwandeling op de grond allemaal wel niet tegen? Het voelt allemaal als moedertje natuur, maar veel zaken zijn toch echt schadelijk voor je viervoeter. Er zijn heel wat vruchten, noten en paddenstoelen te vinden met giftige stoffen. Wat giftig of schadelijk is voor mensen, is dat ook voor honden. Bovendien kunnen grote vruchten en noten een verstopping veroorzaken. Een wandeling in het bos vraagt dus om de nodige aandacht. Houd gevaarlijke herfsthapjes uit de buurt van je viervoeter en grijp tijdig in als je hem of haar ergens aan ziet knabbelen.


Welke herfsthapjes zijn schadelijk voor mijn hond?
Alsjeblieft! Een lijstje met zaken die je hond zeker niet binnen moet krijgen:

  • Dennenappels
  • Eikels
  • Kastanjes
  • Alle paddenstoelen en champignons
  • Hulsten
  • Zaden en noten

Giftige paddenstoelen: oppassen!
De herfst staat ook wel bekend om het paddenstoelenseizoen. Niet-giftige paddenstoelen van de giftige onderscheiden is onbegonnen werk in het bos. Vermijd daarom alle paddenstoelen en zorg ervoor dat je hond dit niet binnen krijgt. Zo voorkom je een hoop ellende zoals buikkrampen en braakneigingen. Heeft je viervoeter toch ervan gepeuzeld? Neem dan contact op met je dierenarts om verdere ongemakken te voorkomen.

Zijn eikels, kastanjes en dennenappels ook schadelijk?
Eikels… we houden er niet van. Al helemaal niet als onze viervoeter daar spijsverteringsproblemen van kan krijgen! Zorg ervoor dat je hond deze niet in de mond krijgen, aangezien er giftige stoffen vrij komen bij het knabbelen. Wilde kastanjes kunnen je hond zelfs neurologische aandoeningen bezorgen zoals epilepsie en verwardheid.

Tamme kastanjes daarentegen zijn niet zozeer giftig, maar toch moet je ook hiervoor oppassen. Slikt je hond volledige kastanjes of eikels in, dan loop je het risico dat hij verstopte darmen kan krijgen. Ook dennenappels zijn om dezelfde reden levensgevaarlijk. Wees gewaarschuwd en waakzaam tijdens je herfstwandeling. Schakel waar nodig de dierenarts in als je vermoedt dat je hond kastanjes, eikels of dennenappels naar binnen heeft gekregen.

Noten: oppassen geblazen!
Beukennootjes in zicht? Laat je viervoeter ze niet grijpen. Deze bevatten namelijk blauwzuur. Dit is een giftige stof dat zorgt voor spijsverteringsproblemen zoals braken en misselijkheid.

Bekend met hulst? Ook dit is giftig!
De typische groene hulstblaadjes. Bekend? Zowel voor mens als dier zijn deze blaadjes met rode besjes eraan giftig. Ook al zien de besjes er voor je viervoeter uit als lekkere hapjes, laat hem ze niet opeten! Mogelijke klachten hiervan zijn misselijkheid, diarree en braken.

Een lekkere herfstwandeling maken? Let dus goed op alle zaken die je viervoeter tegenkomen op de grond. Zo houd je het ook voor je hond een aangename wandeling.

Chocolade, NIET doen!

/0 Reacties/in , , , , /door

Wie wil er nog een chocolaatje?

Rond de feestdagen is er in de winkels altijd een verhoogd aanbod van chocoladeproducten. Zo heb je met Sinterklaas de chocoladeletters en met Pasen de Paaseitjes. Het ligt in onze menselijke aard dat we ons huisdier op deze dagen ook wel eens willen verwennen en in de aard van onze trouwe viervoeters om van deze gelegenheid een goed te profiteren. Een chocoladeëitje is dan echter niet zo’n goed idee.

Chocolade is GIFTIG voor honden. In chocolade zit een stof, theobromine, die giftig is voor honden. De stof wordt door honden minder goed afgebroken en uitgescheiden dan bij mensen. Dit veroorzaakt een verhoging van de stof in het lichaam van de hond, waardoor er vergiftigingsverschijnselen kunnen optreden. Zelfs na herhaalde kleine beetjes kunnen er uiteindelijk vergiftigingsverschijnselen optreden.

De verschijnselen van een chocoladevergiftiging kunnen zijn: nervositeit, rusteloosheid, hartritmestoornissen, misselijkheid, braken, veel drinken, stuiptrekkingen en tremor. Hoge inname van chocolade (de hond die de hele pot chocoladeëitjes heeft gevonden en deze op een niet slordige manier naar binnen heeft gewerkt) kan zelfs leiden tot coma en de dood.

Er bestaat geen tegengif voor theobromine, zodat we de vergiftiging hooguit symptomatisch kunnen bestrijden. Als eerste moet je proberen de hond te laten braken. Dit heeft alleen zin als het minder dan 2 uur geleden is dat de hond chocolade heeft gegeten. Dit kan bijvoorbeeld door een theelepel zout achter op de tong te gooien of door de dierenarts een middel te laten injecteren dat het braken opwekt. Daarna kan je Norit® toedienen in een dosis van 2-8 gram per kg lichaamsgewicht. Tegen de stuiptrekkingen kunnen spierontspanners als diazepam gebruikt worden.

Al met al is chocolade dus niet zo onschuldig voor onze hond als velen denken. In principe ben je je hond aan het vergiftigen, terwijl je denkt dat je hem verwent.

Vlooien & Teken

/0 Reacties/in , , , , , /door

De twee meest voorkomende soorten vlooien

De twee meest voorkomende vlooien zijn de kattenvlo (Ctenocephalides felis) en de hondenvlo (Ctenocephalides canis).
Deze uitwendige parasieten zijn een ware plaag voor uw huisdier. Vlooien leven niet op het dier, zij eten er alleen maar. Als een vlo uit de pop komt moet hij binnen twaalf uur een bloedmaaltijd gehad hebben om te overleven.
Daarvoor heeft hij het bloed van een hond of kat nodig. Gelukkig voor ons voldoet mensenbloed niet aan de juiste samenstelling voor de voortplanting wat echter niet wil zeggen dat we niet gebeten kunnen worden. Een vlo blijft in principe op zijn gastheer en zullen niet gemakkelijk van gastheer wisselen.
Het paren gebeurt op het huisdier nadat de vlo voldoend bloedmaaltijden gehad heeft.

Een volwassen vlo kan gemakkelijk 50 eitjes per dag leggen.

Dat betekent dat 1 vlo in 3 weken 1050 eitjes legt en 10 vlooien dus 10500 eitjes! De kleine eitjes vallen uit de vacht en komen overal terecht. Ook wij mensen zijn een grote verspreider.
Als een kat of hond op schoot heeft gezeten, plakken de eitjes aan onze kleding.
Bij het lopen blijven ze onder schoenen en sokken kleven. Zo verspreiden we de eitjes zelf door het huis en nemen we ze mee als we ergens op visite gaan.
Uit de eitjes komen na 2 tot 21 dagen de larfjes. Zij voeden zich o.a. met de uitwerpselen van de volwassen vlooien, die op de grond zijn gevallen. Larfjes zijn lichtschuw en verstoppen zich daarom op donkere plaatsen. Het larve stadium duurt 2 tot 3 weken waarin de larf twee keer vervelt. De larf bouwt daarna een cocon om zich heen waarin ze zich kan verpoppen. In de popfase is de larve ongevoelig voor weersinvloeden, maar ook voor insecticiden. Het popstadium duurt van 1 tot 2 weken tot wel 1 jaar! De vlo komt uit het cocon als de omstandigheden gunstig zijn. Trillingen, warmte en vochtigheid spelen daarbij een belangrijke rol. Een volwassen vlo leeft enkele dagen tot enkele weken.

Vlooien zijn geen pretje voor de hond of kat.

De vlooienbeten geven enorme jeuk en een hevig krabbende en in de vacht bijtend huisdier is het gevolg. Sommige dieren tonen een allergische reactie op de spuug van een vlo die in de huid komt als de vlo bloed zuigt. Meestal begint het met jeuk en kale plekken en / of bultjes boven op de staartbasis. Dit duidt vaak op een vlooienallergie. Deze dieren moeten behandeld worden met een zogenaamde contactinsecticide waarbij de vlo al verlamd wordt nog voor ze bloed zuigt.

Vlooien na een vakantie

Het komt vaak voor dat mensen die op vakantie gaan bij thuiskomst geconfronteerd worden met een vlooienplaag.
Tijdens hun afwezigheid hebben de larven zich verpopt in hun cocon. Zij blijven daar wachten tot de ideale omstandigheid zich voor doet. Door de trillingen van onze voetstappen en de verandering in atmosfeer door onze uitgeademde lucht, breekt de cocon en springen er plotseling heel veel vlooien rond.
Gelukkig zijn er uitstekende middeltjes die het leven van uw huisdier veraangenamen.

In 4 stappen effectief vlooien bestrijden

Wanneer u enkele vlooien op uw huisdier ziet, kunnen er in de omgeving een groot aantal (zo’n 95%) eitjes, larven en cocons aanwezig zijn. Indien u alleen uw huisdier(en) behandelt, groeien in de omgeving aanwezige eitjes, larven en cocons gewoon door tot volwassen vlooien. Het lijkt dan alsof het vlooienmiddel niet werkt. Maar in feite komen er steeds nieuwe vlooien uit de omgeving opduiken.

Een vlooienplaag kan het snelste onder controle worden gebracht door een product op het dier te combineren met een omgevingsspray.Vlooien bestrijden

  1. Volwassen vlo bestrijden en vlovrij maken van alle dieren in huis, denk ook aan knaagdieren e.d. (Ook al ziet u op sommige dieren geen vlooien zitten).
  2. Omgeving behandelen met omgevingsspray. Zo’n 95% van de plaag zit in de omgeving. Een vlo legt tot wel 50 eitjes per dag.
    1. Stofzuigen.
    2. Huis behandelen met omgevingsspray. Spray met name de kieren, naden, plinten, donkere plaatsen en de ligplaats(en) van uw huisdier(en).
    3. Na het sprayen dient u de behandelde ruimte te verlaten en bij terugkomst minstens 2 uur ventileren.
    4. Vergeet niet uw fietskar, auto e.d. te behandelen.
    5. Manden en kleden wassen op minimaal 60 graden
  3. Tussen de 8-10% van de vlooien bevinden zich in het stadium van een pop. Deze hebben een soort cocon om zich heen en zijn moeilijk of eigenlijk niet te bestrijden. Daarom zult na het behandelen nog wel 2-3 maanden vlooien kunnen zien Advies: hele jaar door te behandelen met een middel tegen vlooien.
  4. Vergeet niet uw huisdier te ontwormen. De vlo is tussengastheer van de lintworm.

Voor meer informatie over vlooien, wormen en teken bent u van harte welkom in onze winkel.
In onze dierenspeciaalzaak verkopen wij Bolfo Gold – die bij de dierenarts verkocht wordt onder de naam Advantage-, Advantix, Exil spot on en Frontline. Deze laatste is er ook in Frontline Combo waarin S- methopreen zit. Een stofje dat er voor zorgt dat eventuele eitjes niet meer uit kunnen komen en dus ideaal te gebruiken is als er al vlooien zijn. Advantix, Exil en Frontline werken bovendien ook uitstekend tegen teken.

Was dit artikel nuttig?

Ja
Nee

Wilt u op dit artikel regageren? Plaats hieronder een reactie!

 

Gebitsverzorging

/0 Reacties/in , , , /door

Maar liefst 90% van de hondeneigenaren is zich bewust van het feit dat 80% van de honden vanaf drie jaar last krijgt van tandvleesproblemen.
Toch staat gebitsverzorging bij de meeste hondeneigenaren onder aan het lijstje als het gaat om verzorging van de hond.
De meeste mensen vinden het bij een pup niet nodig om tanden te poetsen en komen pas in actie als het te laat is.

Symptomen die je dan kunt tegenkomen zijn:

• Stank uit de bek
• Abnormaal speekselen, bloed, slijm, etter
• Gevoelig aan de kop of bek
• Over de grond schuren met de kop of met de poot over de kop vegen
• Afwijkend gedrag bij het eten en het drinken
• Soms uitwendig waarneembaar:
– Neusuitvloeiing
– Fistels
– Diktes rond de bek en op de neus

Doorsnede van een tand

De tand zit voor het grootste gedeelte stevig verankert in de kaak. De buitenzijde wordt gevormd door het glazuur, wat bij de hond een veel dunner laagje is dan bij de mens en door dentine. Het zichtbare deel van de tand wordt de kroon genoemd. Bij de overgang van zichtbaar gedeelte naar het gedeelte in de kaak heet het de hals. Dit gedeelte wordt omgeven door het tandvlees en het onzichtbare grootste gedeelte heet de wortel.

In de tand bevindt zich de pulpaholte waarin bloedvaten, lymphevaten en zenuwen lopen. Daar waar de tand het tandvlees raakt noemen we de pocket. Deze pocket moet mooi aansluiten aan de tand. Daar mag slechts een paar millimeter speling tussen zitten.

Het gebit van een pup bestaat uit 20 elementen en de formule is:

313

313

Deze formule geldt voor de helft van het gebit. De andere helft is uiteraard precies eender. Men schrijft altijd de rechter zijde van het gebit en je leest dan dus 3 snijtanden (incisivi) 1 hoektand (canini) en 3 kiezen (Praemolaren) Praemolaren wil zeggen dat het geen blijvende kiezen zijn. Deze worden Molaren genoemd. Hoewel het eerste kiesje achter de hoektand een Praemolaar is wisselt hij niet. We noemen dit een persisterende kies. De tandformule rekent dit kiesje niet mee omdat het kiesje pas laat verschijnt.

Bij de volwassen hond is de tandformule, wederom voor de rechterhelft van het gebit:

I    C    P    M

3    1    4    2         De kiezen worden aangeduid met P1, P2, M1 enz.

Indien er een nieuwe tand doorkomt naast de melktand en deze niet uitvalt dan moet de melktand door de dierenarts verwijderd worden. Er mogen nooit twee tanden op één plaats zitten omdat het de stand van het gebit negatief beïnvloed.

Tanden en kiezen hebben één of meerdere wortels. Bij de hond is het heel lastig om een kies te trekken. Het moet onder algehele narcose wat op zich al een risico met zich mee brengt. De kies wordt eerst in stukken geboord en in gedeeltes uit de bek getrokken. De hoektanden worden in principe altijd gespaard omdat zij er voor zorgen dat de tong in de bek blijft.

Indien een tand breekt kan deze vaak gerepareerd worden. Het is in ieder geval raadzaam om naar de dierenarts te gaan wanneer de tand bloedt. Ook uitgevallen tanden kunnen soms teruggeplaatst en weer vastgezet worden. Spoel de tand niet af met water maar bewaar hem in een beetje melk!

Tandplaque

Doordat er in de pocket allerlei levende en dode bacteriën, calcium en fosfor uit het speeksel en voedselresten blijven steken ontstaat tandplaque daar als eerste. Aangezien bij de hond de speekselklieren zich achter in de bek bevinden vind je de meeste aanslag als eerste op de kiezen.
In dit stadium kan het gebit nog goed gereinigd worden, eventueel in combinatie met antibiotica om de tandvleesontsteking op te lossen.

Tandsteen

Het tandplaque wordt tandsteen wanneer er door het speeksel verkalking optreedt. Wederom zijn de kiezen achter in de bek het eerst aan de beurt. Door tandsteen gaat het tandvlees verder wijken en langzamerhand komt de kies bloot te liggen. Dit kan zeer desastreuze gevolgen hebben want eigenlijk is het een open wond in een gebied met veel bacteriën. Via deze open wond kunnen bacteriën gemakkelijk in de bloedbaan terecht komen en uitzaaien naar de longen, de lever, de nieren en het hart.

Om deze problemen te voorkomen hoeft u alleen maar regelmatig de tanden van de hond te poetsen. Hiervoor gebruikt u een speciale hondentandpasta omdat daar geen fluoride in zit. Bovendien vinden honden onze tandpasta niet zo lekker fris als wij vinden en prefereren zij een lekker kipsmaakje boven de mentholsmaak die humane tandpasta’s bevat. Met een speciale, lange, iets gebogen tandenborstel of een vingerborstel is het gebit gemakkelijk te poetsen.

Voor na de de poetsbeurt hebben wij diverse middelen die u in de bek kunt sprayen. Dit voorkomt mineralisatie van plaque door natrium-tripolyfosfaten die het calcium aan zich binden. Daarnaast kunt u uw hond dagelijks een cerea staafje, krokodil of tandenborsteltje of een dentastix geven. Ook dit materiaal beïnvloedt de mondflora door zink-sulfaat, eucalyptus en polyfenolen die de zwavelverbindingen binden zodat de hond geen slechte adem krijgt. Uiteraard kunt u ook geregeld lekker kauwbotje geven zodat door het schrapen langs de tanden deze mooi en schoon blijven.

Wilt u meer weten over tandenpoetsen bij honden en katten? Doe de Prins Bek-Check!

U kunt het formulier hier downloaden:

Klik hier

Vond u dit een nuttig artikel?

Ja
Nee

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wormen bij honden en katten

/0 Reacties/in , , , /door

Wormen zijn de meest voorkomende inwendige parasieten bij honden en katten.
Je kunt de wormen in twee grote orden verdelen: de platte wormen waarvan de lintworm (de cestoda) de bekendste is en de ronde wormen (de Nematoda) waartoe de spoelwormen, de haak- of mijnwormen en de hartworm behoort.Wormen zijn de meest voorkomende inwendige parasieten bij honden.
Je kunt de wormen in twee grote orden verdelen: de platte wormen waarvan de lintworm (de cestoda) de bekendste is en de ronde wormen (de Nematoda) waartoe de spoelwormen, de haak- of mijnwormen en de hartworm behoort.

Lintwormen

Er zijn verschillende soorten lintwormen die allen een specifieke “tussengastheer” hebben. De meest voorkomende bij de hond is de Dipylidium caninum die als tussengastheer de vlo heeft.
Een lintworm heeft een kop met daarachter veel segmenten, ook wel geledingen genoemd. De lintworm is tweeslachtig en kan zichzelf dus bevruchten. De ei productie is ettelijke tientallen miljoenen groot. De oudste segmenten zijn bijna geheel gevuld met rijpe eitjes.
Deze segmenten laten los en worden met de ontlasting uitgedreven. Ze drogen onder invloed van lucht uit en barsten dan open waardoor de eitjes ver in het rond slingeren. De eitjes worden opgenomen door een tussengastheer, zoals bijvoorbeeld een vlo, haas, konijn enzovoort, afhankelijk van welk beest de tussengastheer is. In de maag van de tussengastheer komt uit het ei een larfje tevoorschijn, dat zich met behulp van scherpe haakjes door de darmwand boort en zich verplaatst naar de spieren, de lever, de longen of andere organen. Ter plekke aangekomen kapselt het larfje zich in en groeit uit tot een zogenaamde blaasworm. In deze blaas ontwikkelt de larve zich verder tot jonge lintworm.
Wanneer de hond de blaasworm binnenkrijgt, door het opeten van een vlo of het opeten van slachtafval van andere tussengastheren, komt de lintworm uit zijn blaas. De jonge lintworm bestaat alleen nog maar uit een kop maar als snel komen de eerste segmenten, tot de uiteindelijke lengte wordt bereikt. Met de kop boort de lintworm zich vast in de darmwand van de gastheer, de hond.
Tegen lintworm bouwt de hond geen afweerstoffen op en dus moet men ontwormen met wormmiddelen.
Let wel, niet alle wormmiddelen zijn effectief tegen lintworm! Mansonil kauwtabletten en Exil No Worm plus, die speciaal geschikt is voor jonge dieren werken niet tegen lintworm.

Een lintwormbesmetting is niet altijd zichtbaar. Soms schuurt de hond met zijn achterste over de grond, het zogenaamde “sleetje rijden”. Soms komt het voor dat er levende wormen in de vacht zitten en soms zie je de wormen in de ontlasting in de vorm van rijstkorreltjes.

Als de hond besmet is met lintwormen dien je ook tegen vlooien te behandelen. Zowel de hond als de omgeving moeten met speciale vlooienmiddelen vlovrij gemaakt worden. Doe je dat niet dan heeft het behandelen tegen lintworm weinig zin omdat de hond gemakkelijk opnieuw geïnfecteerd kan raken door met lintworm besmette vlooien.

Spoelwormen

Spoelwormen zijn lange melkwitte slierten die lijken op spaghetti. Een vrouwtje legt per dag enkele honderdduizenden eitjes met een totaal van ruim 80 miljoen! Ze bevinden zich vooral in de tweede helft van de dunne darm. Soms verplaatsen ze zich. Ze kunnen gevaarlijk zijn als ze de galbuizen verstoppen door hun aanwezigheid.
Soms komen de wormen met de ontlasting of met braaksel naar buiten. De eieren komen met de ontlasting naar buiten en rijpen buiten verder.
De eitjes worden door de hond opgenomen door het eten van besmette prooidieren, door het eten van ontlasting of als de hond ergens ingerold heeft en zich later gaat wassen. In de darmen komen de larven tevoorschijn.

Er zijn twee soorten spoelwormen: de Toxascaris Leonina waarvan de larven holletjes maken in de darmwand en daar blijven zitten. Zij vervellen een aantal keren tot ze volwassen zijn geworden waarna ze zich kunnen voortplanten.

De Toxocara Canis larven doorboren de darmwand en beginnen een trektocht door het lichaam. Via de poortader komen ze in de lever en vandaar gaan ze via het bloed naar de longen. In de longen doorboren ze het longweefsel en kruipen dan in de luchtpijp omhoog. De hond slikt de larven opnieuw in en zo komen ze opnieuw in de darmen waar de larve uitgroeit tot een volwassen worm die weer eitjes gaat produceren. Een hond is nooit vrij van spoelwormen! Toch komen bij volwassen honden niet vaak spoelwormen voor omdat het lichaam in staat is om afweerstoffen te produceren die de larve remt in zijn groei naar volwassenheid. De larven blijven tijdens hun trektocht door het lichaam steken en kapselen zich in. Bij drachtige teven daalt in de loop van de zesde week de afweer en kunnen de larven dus hun trektocht voort zetten. Een enkeling zal alsnog via de longen en de luchtpijp in het maagdarmkanaal komen maar het grootste deel trekt via de placenta naar de foetus. Daar kapselen ze zich nog even in maar direct na de geboorte groeien ze door en als de pup ongeveer drie weken is produceren de dan volwassen spoelwormen de eerste eieren. Daarom moeten pups op die leeftijd voor het eerst ontwormd worden

Een besmetting met spoelwormen kan gevaarlijk zijn voor kleine kinderen. Zij kunnen gemakkelijk de eitjes opnemen. De larve kapselt zich vooral in in de lever en komt niet ver in ontwikkeling. Zij kunnen zich echter ook in het netvlies inkapselen waardoor blindheid kan ontstaan. De hond kan bij ernstige wormbesmetting bloedarmoede oplopen waardoor hij lusteloos wordt. Ook een wisselende eetlust kan een symptoom zijn dat er sprake is van een spoelworminfectie.
Spoelwormen kunnen eenvoudig bestreden worden met wormmiddelen. Een hond kan een natuurlijke immuniteit opbouwen tegen spoelwormen maar het is desalniettemin goed om minimaal 2 keer per jaar te ontwormen. Bij teven is het goed om dat direct naar de loopse periode te doen.
Tijdens de laatste periode van de dracht is het goed om de teef te ontwormen. Daarna worden de moederhond en de pups met twee weken, vier weken, zes weken en acht weken ontwormd. De nieuwe baasjes moeten de pup elke maand ontwormen tot de hond een half jaar is. Vrijwel alle wormmiddelen bestrijden de spoelwormen.

Haak- of mijnwormen

Deze wormensoort komt in Nederland nog maar zeer zelden voor maar importdieren zijn wel eens besmet. De larven worden via het drinkwater opgenomen maar kunnen ook door de huid heen dringen. Via het bloed belanden zij eerst in de longen waarna zij via de keelholte in het maagdarmkanaal komen. In de darm zuigen zij zich vast en voeden zich met bloed dat zij eerst onstolbaar maken. Als de wormen zich verplaatsen blijven de wondjes bloeden en dat veroorzaakt bloedarmoede en in zeer ernstige gevallen verbloedingen.

Hartwormen

Hartwormen vertoeven in de bloedvaten en hebben in het hart een voorkeur voor de rechter kamer. In Nederland komen deze wormen nauwelijks voor omdat ze veroorzaakt wordt door bloedzuigende muskieten die in ons land niet voorkomen. Toch kan het wel omdat er steeds vaker honden vanuit warmere landen